Çubuk ve çevresindeki köylerde yüzlerce kerpiç ev, tarihi bağlar, bahçeler ve tarım arazileri yıllardır sahipsizliğe terk edilmiş durumda. Nedeni ise basit ama çözümü karmaşık: mirasçılar arası anlaşmazlıklar ve çok hisselilik.

Özellikle kırsal mahallelerde geçmişten kalan evler ve tarlalar, birden fazla varisin bir araya gelememesi nedeniyle adeta kaderine terk edilmiş. Bu nedenle çoğu kerpiç ev bakımsızlıktan çatlıyor, yıkılıyor. Bahçeler ve tarlalar ekilip biçilmiyor. Arsa olarak da değerlendirilemeyen bu alanlar, köy hayatını yaşatacak genç neslin umutlarını da yok ediyor.

Vatandaşlar arasında yaşanan anlaşmazlıklar, zamanla husumete dönüşüyor. “Ben tadilat yapmak istesem, öbürü izin vermiyor” diyen köylüler çaresizlik içinde devletten çözüm bekliyor.

Çözüm Önerisi: Devlet El Koymalı

Çözüm için dikkat çeken öneri ise şöyle: Devlet, çok hissedarli köy evlerini, tarlaları ve bahçeleri rayiç bedel üzerinden satın almalı. Daha sonra bu yerleri tek tapu haline getirerek, ister üreticiye ister köye geri dönmek isteyen mirasçılara yeniden satabilmeli.

Bu uygulama, hem kırsaldaki mülkiyet karmaşasını çözer hem de yıkılmaya yüz tutmuş tarihi yapıları kurtarır. Ayrıca kullanılmayan tarım arazileri tekrar üretime kazandırılarak köy ekonomisine canlılık getirilir.

"Babadan Kalma Ev Göz Göre Göre Yıkıldı"

Bir köylü, babasından kalan iki katlı kerpiç evin çatısının çöktüğünü anlatıyor:

“Dört kardeşiz, biri şehirde, biri yurt dışında. Tadilat için ne gelen var ne giden. Defalarca çağırdım, kimse elini taşın altına koymadı. Bu kış çatı çöktü, içeri su doldu. Ben yandım, ama devletimiz bu işe bir el atarsa daha fazla yerler harap olmaz.”

Editör Notu:
Tarımda üretim, kültürde süreklilik, sosyal yapıda barış istiyorsak; köylerdeki hisseli yapılarla ilgili çözüm gecikmeden hayata geçirilmeli. Aksi halde hem geçmişi hem geleceği toprağa gömmeye devam edeceğiz.