“Tarihte her hareket, hep bir kişinin ayağa kalkmasıyla başlar.”


Yeryüzü nice olaylara tanıklık etti, ediyor.
İnsan, olup bitenlerin canlı şahidi;
bir bedenken milyarlar var oldu; diller, renkler ayrıştı;
aralarında üstünlük kavgası çıkınca “Tanışasınız diye sizi kabilelere ayırdık”
Yüce Emri nazil oldu.

Yine de kulak ardı edenler, sun"i kavramları kutsayıp amansız bir kavgaya tutuştular;
kendi tercihleri olmayan ırkları, dilleri, bölgeleri üstünlük vesilesi oldu;
bölündüler, parçalandılar;
kalpleri ve bedenleri ayrı düştü.

Gönül erleri ise “Gelin canlar bir olalım, iri olalım, diri olalım!” yorumuyla,
çağlar boyu Endülüs"ten Uganda"ya, Açe"den Kafkasya"ya köprü oldular;
sevgi ektikler, rahmet biçtiler;
dosta güven, düşmana korku saldılar.

Selamla açtılar kapıları,
Habeşli Bilal"le İranlı Selman"ın dostluğu Afrika"ya Asya"ya hayat oldu, bereket oldu;

Kıyamet kopsa da bitmeyecek, hatta ebedileşecek birliktelik oldu.
Mesajdan ayrı düşenler, zalimleştikçe nefret krallığına harç taşıdılar.

Çocukken vestern izler, Kızılderililerin Kovboylarca yok edilişini arzular,
kovboyların kazanlarda kaynatılmasını vahşet olarak görürdük.
Bir an için bunun doğru olduğu düşünsek bile,
Hangi zulme maruz kaldılar da bu denli vahşileştiler? sorusunu aklımıza bile getirmezdik.
Kanla yazılan bir tarihti çünkü.

Zulümle kurulan devletler uzun ömürlü olamıyor,
ama harcında adalet, medeniyet, hizmet olan ise çağlara selam veriyordu.

Kisraların, Nemrutların sarayları yerle bir oluyor; arenalarda aç arslanlara parçalatılan mü"minlerin nefesleri maveradan duyuluyordu.
.
“Savaşa hayır!” sloganıyla alanlara çıkanlar,
bunun ancak, iyilerin iktidarında mümkün olacağına inanıyor;
kötülerin iktidarı sürdükçe de,
daha nice Srebrenitsalar, Karabağlar, Hamalar, Kerbelalar yaşanacağını düşünüyor.

Anlaşıldı ki modern çağın Hılf"ul Fudul"u kurulmadan kan durmayacak, gözyaşı dinmeyecek, feryatlar arşa yakselecek!

Faziletliler Dayanışması"a Sudan"dan Moro"ya gönüllüler katılmadan,
Uygur"daki ses Tanzanya"ya umut olmadan;
ensarla muhacir, sancağı düştüğü yerden kaldırmadan
dünyada dirlik hayal!
Kara Afrika"nın ak yüzlü çocukları, Sibirya"nın çekik gözlü erleri,
gündelik kavgalardan sıyrılıp:

“Bize ne oluyor, neden topraklarımızın ırgatıyız;
madenlerimizi, yeraltı/yerüstü kaynaklarımızı coni"lere nasıl kaptırdık!”
sorusunu karşı kıyıya haykıracak,
“Onlar ortak, biz pazar; olmaz, olamaz!” yürek devletinin mayası olacak!

Üzerimize doğan güneş, bir daha batmasın!