Çubuk; bizim sevdamız.

Taşımız, toprağımız… Asırlardır bize yurtluk eden ana kucağımız.

Tarihin derinliklerini, hatıralarını bize bir bir döken sırlı toprağımız.

Üzerine türküler söylediğimiz gönül deryamız.

Mümbit ovasıyla bize türlü ürünler veren rahmet kaynağımız.

Havası suyu ile, yayları ile bizi ferahlatan dünyamız.

Uzaklaştığımızda gönülde adı hasret olan yuvamız.

Toprağında ölmek istediğimiz mekânımız.

Yani;

Yani Çubuk bizim memleketimiz.

Çubuk bizim sevdamız…

Biz memleket istiyoruz,

Daha güzel, daha yaşanılır, daha huzurlu.

Sesimizin çıktığı kadar haykırıyoruz.

Ey karar vericiler!

Artık doğru karar verin!

Geçmişi geri getiremeyiz biliyoruz. Kayıp yılların geride bir köy bıraktığını görüyoruz elbet.

İçerden biri olarak, yıllarını bu topraklarda geçirmiş biri olarak artık yeter! diyoruz.

Yeni bir başlangıç yapın, siyasetin seviyesini el ele yükseltin.

Artık ehil insanlara yönelin.

Bir düşünce, bir duruş, bir kural, bir ilke sahibi yöneticiler istiyoruz.

Gücü, parayı, şöhreti değil, insanı ve erdemi istiyoruz.

Ucuzluklara, göz boyamalara, illüzyonlara artık pirim verilmesini istemiyoruz.

Kılıktan kılığa girmeyecek kadar şahsiyetli, onun bunun adamı olmayan, sloganların değil hakikatin sesi olan temsilciler istiyoruz.

Yeter artık!

Kimse şişeden cin çıkarmaya kalkmasın.

Parklara, pankartlara değil, niteliğe yönelinsin istiyoruz.

Biz güzel bir memleket düşü kuruyoruz.

Ama biz karar vermeden önce karar sizin.

Biz, doğru karar istiyoruz!

Sizce çok şey mi istiyoruz?

                                                                                  E.Yazaroğlu