SEN BENİ ANLAMIYORSUN

“Sen beni anlamıyorsun” kaç kişi bir günde kaç kez bu cümleyi kuruyor hiç düşündünüz mü? Ben çok duyuyorum. Bu cümleyi kuranlardan, bu cümle ile sorgulanan ve yargılananlardan.

“Ben seni anlıyorum aslında” diye kaç cevap geliyor kulaklarımıza. Kim kimi anlıyor, kimse kimseyi anlamıyor. Ben, benim derinliklerimdeki beni anlayabiliyorsam,bu soruların sınavını geçmek kolay gelir insana. Ne istediğini bilmeli önce kişi. Kişi kendinin ehli olursa, sorular cevap buluyor çoğunlukla.

Önce kendini tanımalı insan, kendinden yola çıkmalı. Birkaç kez çam devirdikten sonra, birkaç kez tökezleyip ayağını çarptıktan sonra, hata üstüne hata yapıp, hatalarından vazgeçebilme yeteneğini edindikten sonra tanımalı kendini. İşte o zaman, sen beni anlamıyorsunlara maruz kalmadan herkes kendi sorularına cevap bulabilir ve yanıtlar.

Zor soruları cevaplamak, yüzleşmek, vazgeçmek, hatalardan ders çıkarmak, umudunu yitirmemek, sınavın en zevkli ve en heyecanlı yeri aslında. Yeni bir sınav, hergün bir kaçış, kavuşma, ders çıkarma değilmi. Sınavda geçer not almak için, önce cevaplanmamış soru bırakmamak. Doğru şıkkı işaretlemek, içimize uzun bir yolculuğa çıkabilmek “ben kendimi tanıyorum” diyebilmekten geçiyor. Her gün batımında kahvemizi yudumlarken “mutluyum bu günkü sınavı da verdim” diyebilmek dileği ile.