Din adamı olmadığım için Cuma gününün ve Cuma namazına gitmenin fazilet ve önemini hakkıyla anlatamam. Ancak farz olduğunu bildiğim için cumaya gidiyorum ve her gidişimde aynı manzara ile karşılaşıyorum.

Merkezi yayından bir imam dini konularda vaaz veriyor. Cemaat de yavaş yavaş camiyi dolduruyor. Ve dahili hoparlörden müezzin uyarıyor: ”Muhterem Müslümanlar ön safları dolduralım.”

Sanki cemaat can kulağıyla merkezi yayına takılmış,müezzini duyan yok. Camiye giren kapının dibine oturuyor. Müezzin uyarıyor: “Aziz cemaat lütfen ilerleyelim”

Bu oturan cemaat için de geçerli, önleri boş,bakıyorum kalkan var mı diye çıt yok.

Ezan vakti yaklaşıyor yaklaştıkça da cami doluyor. Sonradan gelenler kapıdan bakınca yer yok sanıyor.Oysa daha çok yer var.Müezzin müdahale ediyor:”Aziz cemaat caminin sağ tarafı boş lütfen dolduralım.” Kapıdaki cemaat ümitleniyor ve kapı önünü kapatanların üzerinden son bir çaba ile sağ kanattaki yerini alıyor. Tabi kiminin dizine kiminin omuzuna müdahale ederek.

Sağ taraf doldu.Sıra sol tarafda. İş yine müezzine düşüyor:”Muhterem cemaat sol taraf boş dolduralım lütfen,cemaat dışarıda kaldı,ilerleyelim” ve başardı. Cami gerçekten doldu ama müezzinin de ne morali kaldı ne de muhterem cemaate söyleyecek bir sözü.

Oysa baştan beri merkezi yayında imam cami adabını anlatıyordu.Gelmeden önce neler yapılacak,camiye nasıl girilecek,nereye kadar ilerlenecek,nereye oturulacak,oturduktan sonra nelere dikkat edilecek,hep bunları anlattı imam efendi.Demekki cemaat ne imamı dinlemiş ne müezzini.

Neden yapmamız gereken işi başkası müdahale etmeden kendimiz yapmayız ki? Camide kapının önüne otururuz,otobüste kapı dibinde bekleriz vs.vs.

Oysa camiye giren ilk kişiden itibaren herkes en ön safları doldurarak camide yerini alsa, sonradan gelen her kişi daha camiye girmeden camide ne kadar yer var görse, camide hiç yer kalmamışsa da “mutlaka yer vardır ön saflarda” diye ayakkabılıkta beklemese daha iyi olmaz

mı?

Sanki zoraki camiye gelmiş,namaz biter bitmez ilk önce çıkmak zorundaymış gibi hareket ediyoruz. Kimbilir belkide ibadetimizden aldığımız sevabı uymadığımız cami adabından dolayı orada bırakıp gidiyoruz. Ve biz bu utancı her Cuma yaşıyoruz. İnşaallah bir daha yaşamamak dileğiyle.