Eğitim, sadece sınıfta değil yaşanılan çevrede tamamlanır. Öğrencisi, hocası, personeli ve halkıyla bütünleşmiş bir kampüs, bir ilçeye değer katar. Fakat bugün Çubuk’un üniversite bölgesi çevresinde yapılan konutlar sadece 1+1 formatında inşa ediliyor.

Bu yapılar, yalnızca öğrencilere hitap ediyor. Peki ya öğretim üyeleri? Ailesiyle yaşamak isteyen bir akademisyen nereye gidecek?

Esenboğa çevresinde bir çocuk parkı, bir kütüphane, bir aile apartmanı, bir sosyal donatı alanı yoksa bu bölgede kim yaşar? Sonuç belli: Akademisyenler gidiyor, öğrenciler yalnız kalıyor. Üniversite çevresi bir “öğrenci pansiyonu bölgesi”ne dönüşüyor.

Bu sorunu bugünden görmeli, Çubuk’un sadece öğrenciyi değil hocayı da yaşatacak bir vizyon geliştirmesi gerekiyor. Müteahhitlere, belediyeye ve üniversite yönetimine çağrım:
Yalnızca inşa etmeyin. Planlayın. Yaşamı inşa edin.

Önerim,

1. İmar planlarında çeşitlilik: 1+1 yerine 2+1, 3+1, bahçeli veya aile tipi konut projelerine de yer verilmelidir.

2. Belediye destekli akademik konut projesi: Öğretim üyeleri için kooperatif destekli veya TOKİ benzeri modellerle özel konut alanları planlanmalıdır.

3. Karma yerleşim modeli: Öğrenci ve akademik personelin bir arada yaşayabileceği sosyal donatılarla destekli mahalle planlamaları yapılmalıdır.

4. Üniversite & Belediye iş birliği: Ortak konut vizyonu belirlenerek, yatırımcıları teşvik edecek mimari rehber ve imar teşvikleri sunulmalıdır.