ÇUBUK YEŞİL DOSTLUKLARI BEYAZ

Cubuk için hep yeşil denir, ne kadar da doğrudur. Bu koskaca şehirde beton yığınlarının arasında özlediğim en sıcak yeşil. Çubuğun rengi yeşil, orada kurulan dostlukların rengi ise bembeyaz.

Çocukluğumun gençliğimin geçtiği Çubuk"da kurduğum saf ve beyaz renkli dostluklarım hala ilk günlerimizdeki güzelliği ile devam ediyor. Çünkü en eski, en sadık dostlarım hep ordalar. Hayat insana zamanla çok güzel ve sağlam dostluklar hediye ediyor ama çocuk yaşta kurulan dostluklar ne unutuluyor ne de zaman aşımına uğruyor. Aradan geçen yıllarda belki hiç yüzünü görmediğimiz  sesini dahi duymadığımız dostlarımızla yıllar sonra karşılaştığımızda  bıraktığımız yerden, en saf, en doğru ve en hoşsohbetlerimizle  devam edebiliyoruz.

Dostluk;

Güvendir, saygıdır, bir lokmayı paylaşmak, ben değil biz olabilmektir, sadece iyi günde yanında olan değil, kötü günde omuzunda ağlayabildiğindir, hayatımızda birçok şeyi seçemesek de seçerek hayatımıza aldığımız birkaç kişidir, dost sırlarındır, sırlarına en sadık kalandır, acımasızca eleştirdiğinde seni dinleyendir, çünkü bilir dost iyiliğini isteyendir, dostluk tertemiz bembeyaz bir sayfadır üzerinde tek karalama olmayandır.

Böyle dostlar kolay bulunmaz, bulunca da bırakılmaz. "Dost" basit bir kelime değil içinde tüm bu özellikleri barındıran özel bir kelimedir. Dostlarımızsa hayatlarımıza aldığımız en özel kişilerdir. Onlar özlenenlerdir. Yeri kalplerde sabitlenen, mıhlananlardır.

İnsan en çok kan bağı olan kişilere güvenir, sırtından vurmayacağını bilir, bu düzen hep böyle değil midir? Bir de dostlarına, bilir ki biyolojik olarak bir kan bağları olmasa da görünmez bir bağdır dostu dosta bağlayan. Ondandır dosta güven, dosta verilen değer.

Çocuklukta kurduğum, geneli de Çubuk"da olan dostlarımla ayrı düşsek de, hayat birimizi bir şehire, birimizi başka bir ülkeye savursa da bizim aramızda bir kuvvet var, farklı bir kan bağı var, bizi hiç koparmayan, yollarımız uzasa da bizi birbirimize yaklaştıran. Kilometrelerce uzaklarda bir telefon kadar yakınımızdadırlar.

İnsanlar vefasızlıktan yakınırlar, dostları tarafından unutulduklarına ağlarlar, bilmezlermi ki gerçek dostlar asla unutmazlar….Beyaz dostlarıma….